We zijn een feestende familie

Erwin Cools uit Arendonk viert vandaag zijn 48ste verjaardag. Hij is schooldirecteur van de plaatselijke vrije basisschool en sinds mensenheugenis actief aanwezig in het dorpsleven. Als hij zich ergens voor inzet doet hij dat, naar eigen zeggen, altijd voor een periode van tien jaar. Met slecht één uitzondering, zijn huwelijk met Marij Nys. Dat mag langer duren.

Ik heb me laten wijsmaken dat we u elke vrijdagochtend in zwembroek kunnen bewonderen.

Een jaar geleden ben ik inderdaad gestart met ochtendzwemmen. Altijd een kilometer, exact 40 baantjes. Ik kan het iedereen aanraden. Je begint de dag dan met extra veel energie. Verder loop ik ook geregeld. Zo ga ik op 25 mei deelnemen aan de twintig kilometer door Brussel. Squashen en mountainbiken zijn andere sportpassies waar ik me aan bezondig. Maar om elke week sport te beoefenen, laat staan elke dag, is onmogelijk. Daar ontbreekt de tijd voor. Maar het voordeel als je in het onderwijs staat is dat je op vaste tijdstippen vakantie hebt. (lacht)

Ook heel handig als je graag reist.

En dat doe ik dan ook. Deze zomer ga ik samen met drie vrienden met de rugzak door Siberië trekken. De inspiratie voor die reis hebben we gevonden bij het televisieprogramma Terug naar Siberië van Martin Heylen.

Erwin Cools een backpacker?

Ja, maar je moet niet denken dat ik alleen maar geniet als ik met een rugzak kan rondtrekken. Als ik met mijn vrouw en gezin (Erwin heeft drie dochters, red.) op vakantie of citytrip ga, dan kunnen een goed hotel en georganiseerde uitstappen me evenzeer smaken.

Heb je een favoriete bestemming?

Niet echt. Alhoewel in Peru zijn we op huwelijksreis geweest en daar ben ik vijf jaar geleden opnieuw gaan rondtrekken. Dat is een heel mooi afwisselend land, met een prachtige cultuur. De meest verassende trip die ik maakte, was naar Syrië, Jordanië en Libanon. Die landen roepen automatisch een negatieve bijklank op, wegens gevaarlijk. Nochtans is de gastvrijheid die we daar tegenkwamen zelden gezien. Mijn ultieme droom om in elk werelddeel ooit te komen, heb ik waargemaakt. Maar het aantal landen waar ik nog niet ben geweest, is nog altijd een stuk groter dan die waar ik ooit de grens overstak.

U wordt bestempeld als Chiroman en toch ben je nooit bij die jeugdbeweging geweest.

Klopt helemaal, ik was bij het Jeugd Rode Kruis. Ik stond trouwens mee aan de wieg van de jeugdafdeling hier in Arendonk. Heel de cyclus van cursussen heb ik gevolgd, helper, ambulancier, zelfs - het intussen ter ziele gegane - ziekenhelper. Nu ben ik louter nog steunend lid en bloeddonor natuurlijk. Mijn honderdste bloedgift is net achter de rug.

Waar komt dan de link met de Chiro vandaan?

Het eerste contact kwam door mijn broer Ludo. Die heeft het Chiroheem van de meisjes mee helpen bouwen. Daarna getrouwd met Marij en ja, bij haar was het al Chiro wat de klok sloeg. Op respectabele leeftijd ben ik dan volwassenbegeleider geworden van de Chiro. Dat heb ik tien jaar gedaan. Juist een decennium bij een organisatie blijven is een bewuste constante uit mijn leven.

U bedoelt?

Catechese geven, monitor bij Jeugd en Gezondheid (Kazou, red.), voor kranten schrijven, noem maar op. Alles heb ik juist tien jaar gedaan en met heel veel goesting. Maar ik vind dat je na die periode telkens een serieus engagement hebt volbracht en daardoor heel wat impact hebt. Het is heel gezond dat je juist dan beslist om het los te laten. Zo geef je anderen meer ademruimte om zich te ontplooien. Alleen voor het getrouwd zijn gaat die vlieger niet op (schaterlacht, red.). We zijn bijna 25 jaar getrouwd en zijn zeker niet van plan daar een punt achter te zetten.

Je was mijn voorganger als correspondent voor Gazet van Antwerpen en ooit haalde je zelf de media met onze nationale trots: bier.

En te bedenken dat de oorzaak een verjaardagsgeschenk was. Ik had ooit van een goede maat het boek 220 originele cafés in Vlaanderen gekregen. Niks speciaal, alleen had de auteur een opdracht opgeschreven. Wie al die cafés in twee jaar bezocht, kreeg zijn gewicht in bier. Die uitdaging kon ik niet links laten liggen. Alle mensen die mij tijdens die cafébezoeken vergezelden, zijn samen naar het laatste café gereden. We hadden twee bussen nodig om iedereen mee te krijgen. Voor de liefhebbers, het boek van Bob Hendrickx is nog steeds in de handel en om de twee jaar verschijnt een geactualiseerde versie. Maar ik hoef het niet meer voor mijn verjaardag. Die ene keer was meer dan voldoende.

Wordt uw verjaardag speciaal gevierd?

U mag ons gerust bestempelen als een feestvierende familie. Elke gelegenheid om volk over de vloer te krijgen, nemen we te baat. Met verjaardagen houden we steevast de avond vrij om vrienden te ontvangen. Het zal nu dus niet anders zijn. Op school worden de verjaardagen van de leerkrachten evenmin vergeten, dat is aangenaam.Dirk STERCKX

Wie is ... Erwin Cools?

Geboortedatum: 14 mei 1960
Beroep: schooldirecteur vrije basisschool Sint-Clara
Hobby's: Lezen, reizen en sporten