Op basisschool Sint-Clara in
Arendonk
is de sfeer in mineur omdat Nederland uitgeschakeld werd op het EK Voetbal. 'Sommige kinderen plaagden ons wel met de verloren kwartfinale', vertelt Kamiel (12), een Nederlandse leerling. 'Maar dan vroegen we hoe België het deed op het EK en werd het stil.'
We drijven het graag op de spits. België en Nederland, wij en zij. Maar op basisschool Sint-Clara in
Arendonk
, waar 47 van de 450 leerlingen Nederlander zijn, valt daar weinig van te merken. 'Tijdens het voetballen durven Vlaamse kinderen wel eens kaaskop naar een Nederlander roepen', vertelt directeur Erwin Cools (48). 'Maar dan roepen de Nederlanders frietzak terug en houdt het op.' 'In het eerste leerjaar werd ik wel gepest', vertelt Fenna (11). 'Toen waren er nog bijna geen Nederlanders. Nu kunnen Nederlanders en Belgen het prima met elkaar vinden. We zijn met te veel om te pesten', lacht ze. 'In onze klas zitten zes Nederlanders', zegt klasgenote Jotti (11) met een gespeelde zucht en de nadruk op zes. 'Iets op tegen?', vraagt Fenna meteen. Los van kleine kwinkslagen als deze vind je op de school maar weinig uitingen van de competitiedrang die de relatie tussen Belgen en Nederlanders vaak typeert. De Nederlandse kinderen zijn goed geïntegreerd. Je moet over een geoefend oor beschikken als je een verschil in tongval wilt horen. De voertaal is Arendonks. Dat geldt overigens niet enkel voor de kinderen. Ook Nederlandse ouders die zich in Vlaanderen vestigen proberen vaak het plaatselijk dialect over te nemen. 'Onze Nederlandse familie noemt ons zelfs plagend Belgen', vertelt Fenna. 'Alleen mijn vader spreekt nog echt Hollands. Hij zegt bijvoorbeeld "Hoi" als hij weggaat. Vreemd vind ik dat.' 'Als ik bij jou kom spelen, zegt je vader altijd "Houdoe" als ik wegga', lacht Anouk (11). 'In de Franse les is het verschil in tongval uitgesprokener', aldus directeur Cools. 'Nederlandse ouders vragen dan ook vaak of hun kind geen Engels kan krijgen. Nochtans zijn de Nederlandse leerlingen net zo goed in Frans als hun Vlaamse collega's.' 'Frans is keileuk', vertelt Kamiel. 'Maar de uitspraak is soms wat moeilijker. Tom zegt bijvoorbeeld une poupeej, bojoer en mesjeuj', vertelt hij lachend. 'Vroeger', repliceert Tom (12) snel, 'nu niet meer.' Doorheen het gesprek wordt ook duidelijk dat de Nederlandse kinderen directer en opener zijn. Zo komt Fenna binnen met: 'Hoi, ik ben een Nederlander' en weet ik al na vijf minuten dat ze ooit een vakantievriendje had van wie ze de naam niet meer weet. Cools bevestigt. 'Vlaamse kinderen wegen eerst af of ze een vraag al dan niet moeten stellen en openen dan met: "Excuseer, mag ik wat vragen?" Nederlandse kinderen vragen gewoon wat ze te vragen hebben. We merken wel dat de Vlaamse kinderen die stijl van communicatie overnemen en wat van hun gereserveerdheid laten varen.' 'Omwille van die mondigheid is een van de redenen waarom Nederlanders voor Vlaamse scholen kiezen discipline', zegt Cools. 'Wij laten de mondigheid toe, zolang het beleefd blijft. In Nederland zijn scholen losser. Verder blijkt ook dat de Nederlanders chauvinistischer zijn. 'Nederland is gewoon beter, zowel op het veld als ernaast', verkondigen Kamiel en Tom zonder veel Vlaams protest. 'We zijn op dat vlak toch een pak bescheidener', verklaart Cools. Zijn Nederlanders ook gieriger? Volgens Cools niet: 'Op schoolfeesten geven Belgen en Nederlanders evenveel uit.' Volgens Fenna zijn het zelfs net Belgen die gierig zijn. 'Als we tombolatickets verkopen, gooien Belgen vaak de deur dicht. De Nederlanders kopen vaak wel.' Ondanks die gesloten deuren willen de meeste Nederlandse leerlingen in België blijven tot minstens na de middelbare school, Fenna zelfs haar hele leven. 'Hier is de kinderbijslag hoger dan in Nederland', blikt ze wel heel erg ver vooruit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten