Een groep leerlingen van het Sint-Claracollege maakt een receptenboek met vergeten gerechten. Daarvoor klopten de scholieren aan bij hun grootouders, die nog op traditionele wijze rijstebrij of kipkap maakten. Het werk van de leerlingen past in het Oral-Historyproject, waaraan de school al enige tijd werkt.
Het Oral-Historyproject in het Sint-Claracollege leverde vorig jaar al een boek op met getuigenissen over het dagelijkse leven. Dit jaar betrok de school ook leerlingen uit het technisch onderwijs bij het project. "We pakken het degelijk aan", zegt projectleider Lut Govaerts. "Het gaat uiteindelijk om antropologisch onderzoek dat we wetenschappelijk correct proberen uit te voeren. Voor iemand van 17 is het een zware klus om informatie in het veld te zoeken, te controleren en neer te schrijven."
De leerlingen van het vijfde jaar sociaal-technische wetenschappen kregen de opdracht om vergeten recepten op te snorren. Sarah Goris overtuigde haar grootvader om zijn onnavolgbare rijstpaprecept mee te geven. Katrien Vanherck mocht samen met haar grootmoeder en haar tante kipkap bereiden. Uit haar getuigenis blijkt wat een belevenis dat was: "Toen alles door het vleesmolentje was gegaan, begon ze de brij met haar handen te malen en te mengen. Het was niet echt aangenaam om te zien, maar mijn tante en ik hielden vol."
"Het gaat om meer dan het recept alleen", benadrukt Lut Govaerts. "De leerlingen leerden ook meer over de tafelmanieren en de eetgewoonten van hun grootouders. We vonden het ook belangrijk dat ze de recepten aanvulden met anekdotes van vroeger. Een grootmoeder vertelde hoe ze tijdens het bereiden van bloedworst haar trouwring is kwijtgespeeld, en hoe ze die later weer heeft teruggevonden."
Het receptenboek dat het resultaat van dit onderzoek zal zijn, wordt in september gepubliceerd. Maar de waarde van het onderzoek blijkt uit de reacties van de leerlingen en hun grootouders. "Tegenwoordig ga ik bijna elke dag na school eventjes langs bij moemoe", getuigt Katrien Vanherck. "Mijn moemoe is blij dat ze nog steeds veel voor me betekent, zei ze bij een kop koffie. Ik heb het project dus goed ervaren, niet alleen door het boek, maar ook omdat het de band tussen mij en mijn moemoe heeft versterkt."
Het Oral-Historyproject in het Sint-Claracollege leverde vorig jaar al een boek op met getuigenissen over het dagelijkse leven. Dit jaar betrok de school ook leerlingen uit het technisch onderwijs bij het project. "We pakken het degelijk aan", zegt projectleider Lut Govaerts. "Het gaat uiteindelijk om antropologisch onderzoek dat we wetenschappelijk correct proberen uit te voeren. Voor iemand van 17 is het een zware klus om informatie in het veld te zoeken, te controleren en neer te schrijven."
De leerlingen van het vijfde jaar sociaal-technische wetenschappen kregen de opdracht om vergeten recepten op te snorren. Sarah Goris overtuigde haar grootvader om zijn onnavolgbare rijstpaprecept mee te geven. Katrien Vanherck mocht samen met haar grootmoeder en haar tante kipkap bereiden. Uit haar getuigenis blijkt wat een belevenis dat was: "Toen alles door het vleesmolentje was gegaan, begon ze de brij met haar handen te malen en te mengen. Het was niet echt aangenaam om te zien, maar mijn tante en ik hielden vol."
"Het gaat om meer dan het recept alleen", benadrukt Lut Govaerts. "De leerlingen leerden ook meer over de tafelmanieren en de eetgewoonten van hun grootouders. We vonden het ook belangrijk dat ze de recepten aanvulden met anekdotes van vroeger. Een grootmoeder vertelde hoe ze tijdens het bereiden van bloedworst haar trouwring is kwijtgespeeld, en hoe ze die later weer heeft teruggevonden."
Het receptenboek dat het resultaat van dit onderzoek zal zijn, wordt in september gepubliceerd. Maar de waarde van het onderzoek blijkt uit de reacties van de leerlingen en hun grootouders. "Tegenwoordig ga ik bijna elke dag na school eventjes langs bij moemoe", getuigt Katrien Vanherck. "Mijn moemoe is blij dat ze nog steeds veel voor me betekent, zei ze bij een kop koffie. Ik heb het project dus goed ervaren, niet alleen door het boek, maar ook omdat het de band tussen mij en mijn moemoe heeft versterkt."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten